Myślę, że najlepszym Saluki, jakiego dotychczas wyhodowałam, jest champion FREYHA Burydown.

Najlepszym Saluki jest champion KELB Sarona, który miał tak duży wpływ na rasę.

Nie lubię patrzeć na psy znerwicowane i o wyglądzie chuderlawym oraz bez wyrazu.

Nie popieram tej popularyzacji, ponieważ Saluki potrzebują “specjalnych właścicieli a zwiększenie liczby urodzeń powiększa liczbę Saluki przyjętych do domów nieprzystosowanych do ich potrzeb. Obawiam się, że hodowcy o motywacji komercjalnej nie troszczą się o zachowanie wzorca. Przyszłość nie przeraża mnie, dopóki będzie dosyć kompetentnych i unteligentnych sędziów i hodowców.

Najlepszym krajem po Wielkiej Brytanii jest Skandynawia. Myślę, że psy skandynawskie są najlepsze w Europie, najbliższe są najlepszym angielskim typom.

Jak najbardziej, rodowód jest bardzo ważny, pod warunkiem, że wie się ,co oznacza.

Oglądać całość rasy, Saluki innych typów, porównywać rozwój poszczególnych linii, spotykać przyjaciół. Wystawy w Bath, Windsor i Richmond, ponieważ odbywają się one na otwartym terenie, latem i w przyjemnych miejscach.

Wybór mój padł na Saluki, trzydzieści pięć lat temu, ponieważ mój mąż i ja uważaliśmy, że spośród wszystkich ras ta właśnie jest najpiękniejsza i ma najciekawszą przeszłość. Wciąż jestem tego zdania i poświęciłam większą część swego życia na zajmowanie się nimi, na wystawianie ich, hodowlę i organizowanie gonitw. Nigdy nie trzymałam moich Saluk w psiarni, poza szczeniętami w pierwszych miesiącach życia. Myślę, że jeśli tak dobrze mi się wiodło, to dlatego, że zawsze ograniczałam się do najwyżej sześciu Saluki. Wszystkie mogły mieszkać w domu jak członkowie rodziny, jednocześnie zaś organizowałam dla nich codzienny trening na swobodzie pozostawiając im możliwość biegania, ile zapragną na 7000m2 na naszej posiadłości. Sukces mój wypływa również z faktu, że mam rodzaj szczególnej wrażliwości czy instynktu, który prowadzi mnie w badaniu rodowodów i w poszukiwaniu samców dla pokrycia moich suk. Jako pierwsza przeczułam i wykorzystałam możliwości istniejące w UKI Burydown, który był psem sprowadzonym z Niemiec, zabranym w czasie blokady Berlina i zmarniałym przez brak opieki. Wówczas kierowałam się intuicją, ponieważ z jego rodowodem zapoznałam się dopiero póżniej. To połączenie było dobrym pierwszym krokiem, ponieważ w tym pierwszym miocie wyhodowałam championa był to miot suki SALADINA Burydown /która pochodziła z linii Kinghtellington/. Połączenie FREYA Burydown /tego samego pochodzenia, co moja pierwsza suka ASPHODEL Burydown/ z KRIM Wellington było także wynikiem szczęśliwej intuicji. Zostało to postanowione po przestudiowaniu rodowodów, gdyż KRIM pochodził z przypadkowego połączenia brata z siostrą – championami ASPHODEL ARABIS i ASPHODEL ALANYA Burydown. KRIM miał bardzo zły okres dorastania, kiedy był w rękach bezrobotnego górnika, który kupił go, żeby biegał na wyścigach. Zdecydowałam się nie widziąc go jeszcze

I kiedy zobaczyłam jego żałosny stan / spowodowany był złym żywieniem/ poczułam się załamana. Ale mimo wszystko użyłam go do tego połączenia. Ten miot okazał się wyjątkowo wartościowy był to miot na “P”, z którego pochodził championy PASHA i PALMYRA Burydown. Dla championki INNANA Burydown użyłam SIROCCO Tabarka /syna KRIMA/, to połączenie dało miot “V”, wszystkie szczenięta czarno- rdzawe, jedno z nich /VASHA/ powiększyło hodowlę T.Teillera w Holandii, gdzie przyczyniło się do podniesienia jakości rasy. Ta właśnie linia okazała się być bardzo silna i moja championka HEPHZIBAH Burydown zdradza duże podobieństwo do swojego dziadka, championa VALMIKI Burydown. Obecnie hodowla Saluki znacznie wzrosła i nie wszystkie psy żyją w najlepszych warunkach.Sprawą podstawową jest aby wszyscy hodowcy respektowali wzorzec i nie usiłowali go przekroczyć do przesady. Nie można zapominać, że Saluki jest psem myśliwskim. Uważam, że powinniśmy wszyscy dzielić się naszą wiedzą i nigdy nie ukrywać czegoś, co mogłoby być cechą dziedziczną- anomalią. Psy powinny być o zrównoważonym charakterze, ale Saluki jest psem wrażliwym i może rozpocząć życie z właściwym temperamentem a następnie stać się psem nerwowym, jeśli jest w złych rękach. Saluki powinien być zawsze traktowany ze zrozumieniem i w duchu pojednawczym, stanowczym lecz życzliwym. Hoduję przeciętnie jeden miot rocznie, nigdy nie “uśpiłam” żadnego Saluki, kiedy zakończyła karierę wystawową. Wszystkie moje psy dzielą ze mną życie, dożywając czasem wieku 15 lat i naturalnie zmniejsza to moje możliwości hodowlane. Decyzje o połączeniu psów podejmuję zawsze z olbrzymią troską i potrafiłam wyhodować dobre Saluki, sprzedając moje najlepsze szczenięta kolegom wystawcom. Taką samą satysfakcję sprawiają mi psy z mojej hodowli należące do kogoś innego, kiedy zwyciężają, jak kiedy zwyciężam sama. Wiele hodowli, które zdobyły renomę opierając swoje linie na mojej hodowli “Burydown “ np. pani Skelton-Fortune – “Dexlore”, pani Mac’Donald “Mabrooka”, pani Lambrinudii “Geldaria”, pani Cobbet “Baalbeck”, państwo Burns “Aspadel”, pani Ormsby “Yazid”, pani Birrel “Tazi”, pani Japues “Clasicus”, państwo Westlake “Baytor”. Deborah Copperthwaite i jej Al Caliph, których typ podziwiam, może w pewnym stopniu przypisywać część swoich sukcesów moim Burydowns. Jej pierwszy Saluki champion CALIPH Bedouin wyhodowany przez panie Lukas i James miał w czterech pierwszych pokoleniach swego rodowodu siedem psów z Burydown.

Wierzę w konieczność ograniczania liczby szczeniąt w moich miotach, jeśli jest to konieczne, aby moje suki nie musiały karmić wielu szczenią, a także aby nie mieć szczeniąt nie zarezerwowanych. Od wielu lat mam listę oczekujących, ale widzę, że ludziom nie przeszkadza konieczność czekania na psa z Burydown. Staram się upewnić, że moje szczenięta będą umieszczone w dobrych rodzinach i dlatego bardzo zwracam uwagę, komu je sprzedaje, chociaż czasem sprawa przybiera zły obrót, na przykład na skutek rozwodu.

Wreszcie, staram się nie być zaślepiona w tym co hoduję i oceniać swoje psy obiektywnie . Charakter “użytkowy” jest również dla mnie ważny. W związku z tym, że moje psy sprawiają mi wiele satysfakcji, uważam, że moje życie stało się dzięki nim pełniejsze i bogatsze. W moim życiu nie ma miejsca na brak “fair- pley”, to ma być przede wszystkim “Hobby”.